Gewoon goed samen

Als ik de stofzuiger heb opgeruimd, ga ik er eens lekker voor zitten. Een dagje alleen. Mijn drie mannen zijn naar The Hobbit 2, niet echt mijn genre. Toch kan ik mijn draai niet vinden. We zijn twee weken heel intensief samen geweest en eigenlijk mis ik ze gewoon. Om het in termen van mijn nieuw verworven kennis te formuleren: ik mis hun energie om mij heen.

Dat wordt me des te duidelijker als ze aan het einde van de middag een voor een weer binnenstommelen. Ze nemen kou van buiten, maar ook hun eigen warmte mee naar binnen. Ze zijn alles bij elkaar een uur of vijf weggeweest, maar het voelde als een eeuwigheid. Of het komt omdat het het einde van het jaar is, vandaag was er heel bewust het besef dat ik nog heel lang niet zonder hen wil zijn, kán zijn.

Met regelmaat vliegen twee van ons, in wisselende samenstelling, elkaar letterlijk dan wel figuurlijk in de haren. Kibbelen we of zwijgen we elkaar een tijdje onzichtbaar. En er zijn echt de nodige onhebbelijkheden over en weer die we graag achter het behang zouden willen plakken. Maar toch. We horen ook gewoon heel erg bij elkaar en hebben het goed samen. Heel goed.

Ik heb veel dingen niet voor het kiezen in mijn leven. Als er überhaupt iets is waar ik iets over te zeggen heb ;-): Controle is immers altijd schijn. Daarom vertrouw ik liever op mijn gevoel. Het gevoel dat wij nog een lang leven samen voor de boeg hebben. In voor- en tegenspoed. Want die energieën van ons, die doen het gewoon goed samen. Die maken van vier kleine waakvlammetjes dan eens een steekvlam, dan weer een knapperend haardvuurtje. Maar altijd warm, meestal met dansende kleuren om ons heen en in ieder geval pit erin.

T is dan ook vast geen toeval, dat we morgen vuurwerk zullen afsteken, oliebollen bakken, gluhwein drinken en, als de weergoden ons een beetje gunstig gezind zijn, een knapperend haardvuurtje aansteken met gezellige mensen om ons heen. Op naar een liefdevolle start van 2014!