Konijn, kip en zomervuur

Al een paar dagen voel ik me net Alice in Wonderland. Als ik de ochtendronde met Knoet loop, zit er op een van de grasveldjes bij mijn huis een wit konijn met zwarte oren. Zij –of hij- eet wat grassprietjes en springt een tel later olijke rondjes om de eigen as. Ik vermoed dat ze …

Tussen de mensen

Een paar jaar geleden schreef ik een blog, waardoor een collega mij op een onverwachte manier op het spoor kwam. Hij had namelijk gevaren op de Waal en een tekst zien staan de pui van een groot pand op de kade: ‘Als de Waal uit het zicht is, stroomt de verbeelding’. Ik had dat citaat …

Het grootse van het kleine

Vandaag is het Vaderdag. En alhoewel alle grootwinkelbedrijven ons graag anders doen geloven, realiseer ik mij meer dan ooit dat het op een dag als vandaag niet gaat om de commercie, maar om in iets kleins het grootse van het leven te zien. Want waar het voor mij als klein meisje een dag was van …

Energiemagie

Bijna tien jaar geleden bedacht ik de naam Diadox, destijds voor het loopbaanadvies dat ik freelance wilde geven. De naam is een samentrekking van dialoog en paradox, met als ondertitel: stilstaan om vooruit te komen. Het was wat ik aan anderen wilde meegeven, en ik had destijds niet door dat het vooral iets was wat …

Jaren zestig wolkenblijheid

Vandaag had ik twee keer fietspech. Geen lekke banden, maar op de heenweg zeiknat geregend en op de terugweg flinke wind tegen.  Ik wilde solidair zijn met Grote en Kleine Zoon, die na drie prachtig zonnige vrije dagen weer veertien kilometer enkele reis naar school moesten fietsen. Je hoort me niet zeuren hoor. Want ondertussen …

Kletskikkers in de pan

Mijn wekker gaat in principe om kwart voor zes af. Maar nu, in het late voorjaar, word ik vaak ruim daarvoor wakker. Om precies te zijn: een uur voor de zon opgaat. Dat is namelijk het moment waarop alle vogeltjes in mijn buurt hun mooiste lied beginnen te zingen. Toch zijn er uitzonderingen op mijn-vroeg-uit-de-veren. …

De troost van luisteren

Net als de eerste baklucht uit de pannenkoekenpan komt, realiseer ik me dat ik mijn nette jurk nog aan heb. Op datzelfde moment denk ik: ‘Boeiuh!’ De pannenkoeken zijn een verzoek van Kleine Zoon, net nadat we weer thuis zijn van de afscheidsbijeenkomst van de moeder van een vriendje van hem. Niet ‘zomaar’ een afscheidsbijeenkomst. …