It runs in the family

Als de waterkoker afslaat, is het ineens weer pikkedonker. Half januari, kwart voor acht, bewolkt. En geen elektriciteit. Ik steek een kaars aan en kijk in de meterkast. Maar dan zie ik dat het buiten ook donker is. De stroom is overal uitgevallen.

Het blijkt een regionale stroomstoring. Ik wandel met Knoet, help Kleine Zoon een beetje op weg die nu ongedoucht (want ijskoud water is geen optie) moet gaan werken. En kruip dan nog even terug in bed.

Manlief en ik praten het meningsverschilletje over mijn voeding uit. Ik wil zo min mogelijk koolhydraten, en al helemaal geen snelle. Hij wil me zo snel mogelijk weer zien aankomen. En ik weet dat dat Liefde is. Twintig minuten later stappen we het bed weer uit om het compromis voor mijn ontbijt te gaan organiseren: gekookte boekweit (langzame koolhydraten) met lijnzaadolie en een scheutje slagroom.

Hoe fijn was het om gisteren Vader, Broer, Schoonzus en mijn nichtje Little Witch te zien. Zij en ik hebben zo’n magische connectie. Toen ze hoorde dat ik ziek ben, maakte ze diezelfde avond nog een tekening van ons met een ontroerend lief verhaal over mij als the best witch, dat haar papa opnam in een ‘vlog’. Ooit schreef ik een gedicht voor en over haar: Stay wild, moonchild.

Mijn Broer en ik. Vroeger thuis, water en vuur. En toch is later gebleken dat we, als het ons slecht gaat, niet zonder elkaar kunnen. Hij woont al heel lang in het buitenland. We hebben weinig contact. Maar op de momenten dat het nodig is, écht nodig is, zijn we er voor elkaar. Gaan we door het vuur als het moet. En kunnen elkaar, ondanks alle verschillen, ook enorm vinden in mijn magie: ik als Maanprinses, en hij als Tovenaar.

Afscheid nemen vind ik wel altijd een ding. Omdat we meestal niet weten wanneer we elkaar weer zien. Ik weet deze keer dat ze er op mijn verjaardag zullen zijn. Mijn vader zie ik gelukkig al weer eerder: volgend weekend 💕.

Gevoelsmatig heb ik ingeleverd in het ziekenhuis. Vocht in de eerste plaats, en een biopt natuurlijk. Maar ook energie. Ik doe er deze dagen alles aan om veel rust te nemen en minimaal op mijn huidige gewicht te blijven. Dat is hard werken. Nu dus maar even een halfuurtje languit met wat fijne muziek.

8 gedachtes over “It runs in the family

  1. pienemans60 zegt:

    Koester je in de liefde en aandacht van je mannen en de anderen om je heen. Laat je maar vertroetelen zodat je energie goed ingezet kan worden. En dan is de bank met fijne muziek een goede plaats 😊🦋❤️

    Like

Geef een reactie op Anja Reactie annuleren