Als de Maan wassend is, dat wil zeggen dat je bij heldere hemel ‘s avonds een sikkeltje ziet waarmee je de letter P zou kunnen schrijven, is het een goed moment om iets leuks te gaan doen. Iets dat inspireert. En zo komt het dat manlief en ik gistermorgen om kwart over acht in de … Meer lezen over Hier en nu, altijd en overal
Ze is nog even wolwit en zachtglanzend als eerst. Ze heeft de bevallige vormen van een rijpe peer. Op haar heupen, en eigenlijk overal, draagt ze rozen. De een nog veelbelovend in de knop, anderen al in de bloei van hun leven. En dat zullen ze altijd blijven. Want ze zijn van hard. Ik kreeg … Meer lezen over Duizend bloemen zullen bloeien
5.56 uur. De eerste klanken van een merel in de achtertuin wekken mij. Te vroeg om uit bed te stappen. Ik ga op m’n rug liggen, leg mijn handen op mijn buik en sluit nog even mijn ogen. Terug naar de droom. Het lukt niet. Toch moet ik even weer weg zijn geweest, want nu … Meer lezen over De stilte voor de zon
Afgelopen weken waren ‘we’ goed voorbereid op de winter. Reikhalzend keken we uit naar een mogelijkheid om te schaatsen op natuurijs, de sneeuw smeekten we bijna uit de winterwolken en ‘s avonds werd keurig vast zout gestrooid. Maar vanmorgen lijkt het wel alsof we ons collectief wilden laten verrassen. En ik weet inmiddels: dan doet … Meer lezen over Fatima en Feniks in de sneeuw
13 juli 1985. Ik weet nog waar ik was. Slechts glimpsen zag ik toen. En toch raast het kippenvel over mijn armen als ik de beelden nu megagroot voor me zie. Is het mijn levenservaring die dat nu doet? Ik luister, door de beelden en door de kennis van de toekomst van toen, nu zo … Meer lezen over Koningin van Weemoed
Vernieuwing. Een verbeterde versie van mijzelf, of iets of iemand anders. Het is goed en hoort bij het leven. Maar sommige dingen hoeven niet te veranderen. Oudjaarsavond bijvoorbeeld. Vorig jaar deden we het wel anders. Na een verdrietige week rijden we tamelijk impulsief naar Zwitserland, om Oud en Nieuw te vieren bij mijn broer. Oudjaarsdag … Meer lezen over Omdat morgen alles anders kan zijn
Al een week of vier breng ik Grote Zoon naar de fysio. Vanwege een hersteloperatie aan zijn voorste kruisband mag hij tijdelijk niet autorijden. Gelukkig is dat zo aan het einde van het jaar nauwelijks een probleem op m’n werk. Deze zelfde periode brengt natuurlijk de Top2000 met zich mee. Ik vind m niet alle … Meer lezen over Guilty de dag plukken
Het is mistig en donker als ik over de A15 naar huis rijd. Op de radio hoor ik Kerstliedjes. Samen met de weersomstandigheden brengen ze mij in de stemming voor de mooiste tijd van het jaar. Na een tijdje valt me op dat links van mij iets beweegt. Het rijdt ongeveer even snel als ik. … Meer lezen over Het hart van het leven
Ik schrijf op een privéblog, die Noordwest van het leven heet. De titel is -onder andere- een verwijzing naar waar ik nu mee bezig ben, de opleiding tot Rouwvrouw. De dood is namelijk, figuurlijk gezien, ten noordwesten van het leven. Maar er is ook een noordwesten ín het leven. Vijf weken geleden blesseert Grote Zoon … Meer lezen over Het noordwesten ín het leven
Niemand heeft het eeuwige leven. Mensen niet. Honden niet. En zelfs Trees niet. Dus nam ik gisteren afscheid van haar. Als ze me ziet, loopt ze vrolijk op me af. Ze glijdt over het parket en zakt door haar achterpoten. Labradors zullen altijd doen alsof het goed met ze gaat. Daarin is zij niet anders. … Meer lezen over Hemel van het hart
