Ik schrijf op een privéblog, die Noordwest van het leven heet. De titel is -onder andere- een verwijzing naar waar ik nu mee bezig ben, de opleiding tot Rouwvrouw. De dood is namelijk, figuurlijk gezien, ten noordwesten van het leven. Maar er is ook een noordwesten ín het leven. Vijf weken geleden blesseert Grote Zoon … Meer lezen over Het noordwesten ín het leven
Niemand heeft het eeuwige leven. Mensen niet. Honden niet. En zelfs Trees niet. Dus nam ik gisteren afscheid van haar. Als ze me ziet, loopt ze vrolijk op me af. Ze glijdt over het parket en zakt door haar achterpoten. Labradors zullen altijd doen alsof het goed met ze gaat. Daarin is zij niet anders. … Meer lezen over Hemel van het hart
Als ik richting huis rij, met mijn lijf vol indrukken, zie ik rechtsboven mij de Wassende Maan. Helder witgeel straalt zij. Door haar stand weet ik ook dat rechtsachter mij de lucht prachtig oranje gloedt. Als het even kan, kijk ik rechts over mijn schouder naar het westen, in verwondering naar daar. En naar wat … Meer lezen over Daar is Hier
Een tijdje geleden besluit ik na mijn werk even te wandelen in het bos. Heel even maar, in een heel klein bos. Een bosje waar ik al eerder gelopen had, en wat me toen waarlijk een gevoel van een sprookjesbos gaf. In het kwartier dat ik door dat bos loop, gebeurt meer dan er in … Meer lezen over Tempel zonder Drempel
Iets meer dan zes jaar geleden schrijf ik over haar. In mijn eerste blog om precies te zijn. Mijn hondenvriendin. Mijn wandelmaatje toen Knoet nog niet in mijn leven was. Nu is ze bejaard. Hoogbejaard. En ze lijkt wel een kat met negen levens. Want al meer dan eens vertelde haar baasje A over hoe … Meer lezen over Als een gouden randje
Zaterdagmorgen, half zeven. Ik word uit mijzelf wakker. Voel even teleurstelling, omdat ik deze dag kan uitslapen. Tegelijk weet ik dat ik het ochtendmensritme niet uit mijn lijf kan halen. Bovendien ligt er beneden een hondje op mij te wachten. Weer terug van de wandeling wuift Manlief, die moet werken, mij terug naar bed. Ik … Meer lezen over Het gewone bijzonder
Soms maak ik iets mee waarop ik een paar dagen moet kauwen en sudderen voordat ik erover kan schrijven. Meestal is dat overigens andersom. Dan beleef ik iets waar ik meteen voor wil gaan zitten; maakt niet uit waar en hoe. Maar ‘als niet’ dan is het magische moment voorbij en fladdert mijn inspiratie het … Meer lezen over De werelden van de buizerd
Ik kijk al een tijdje uit naar vandaag. De dag van de workshop Liefdevol levenseinde. Een workshop voor naasten om een stervende bij te staan in de laatste levensfase. Een bloemenmandala in het midden van de ruimte. Zeven stoelen, en heel lief, indien gewenst sokken en een dekentje tegen de kou van vandaag. Deze laatste … Meer lezen over Voor altijd anders
Donderdag was er een evenement met alle leidinggevenden van mijn werkgever. Daar werd ik ontelbaar keren aangesproken dat ik nu ‘iets anders’ doe. Geduldig legde ik uit wat ik doe (vormgeven van een uitvaart) en hoe het zo gekomen is (op zoek naar de essentie van het leven). Ik moet zeggen: bewondering en ontzag vielen … Meer lezen over Magische mysteriën
‘Wat ga je doen dan?’ vraagt grote Kleine Zoon, als we zitten te eten en hij begrijpt dat ik vanavond wegga. ‘O, weer heksen in het bos.’ Niemand die daar nog raar van opkijkt in mijn huishouden. Gelukkig maar, want zo gek is heksen nog niet. Een uur later ben ik op die fijne plek, … Meer lezen over Oer-Hollands zomerritueel
