De foto’s moeten nog ergens liggen. In een doosje op zolder, vermoed ik. Want boeken en foto’s zijn dingen die, zoals opruimgoeroe Marie Kondo zegt, joy sparken. Me blij maken. Die zullen bij grote opruimbeurten dus steeds een plekje in mijn huis houden. Maar goed, vannacht denk ik dus terug aan die foto’s van toen. … Meer lezen over Een avond naar Parijs
Al een week of vier breng ik Grote Zoon naar de fysio. Vanwege een hersteloperatie aan zijn voorste kruisband mag hij tijdelijk niet autorijden. Gelukkig is dat zo aan het einde van het jaar nauwelijks een probleem op m’n werk. Deze zelfde periode brengt natuurlijk de Top2000 met zich mee. Ik vind m niet alle … Meer lezen over Guilty de dag plukken
Iets meer dan zes jaar geleden schrijf ik over haar. In mijn eerste blog om precies te zijn. Mijn hondenvriendin. Mijn wandelmaatje toen Knoet nog niet in mijn leven was. Nu is ze bejaard. Hoogbejaard. En ze lijkt wel een kat met negen levens. Want al meer dan eens vertelde haar baasje A over hoe … Meer lezen over Als een gouden randje
Na een korte want hete wandeling in het boeken- en kunstdorpje Montolieu rijden we dezelfde weg terug als die we bij ons eerste uitstapje heen reden. We zijn inmiddels een beetje gewend aan de één-auto-smalle, bochtige bergweggetjes met diepe greppels langszij. De realiteit heeft ons geleerd dat de krapte zich met de enkele tegemoetkomende auto … Meer lezen over 1001 dingen in 24 uur
Vandaag begint de dag met een strakke planning. Opa gaat weer naar huis en moet uiterlijk om 10 uur op het vliegveld zijn, dat -zonder vertragingen- op een uur rijden ligt. Omdat het de afgelopen dagen heerlijk starten is met een meditatie en frisse plons in het zwembad, sta ik op zodra ik zie dat … Meer lezen over Roze Vrouwe Toulouse
‘Hé, ga je mee naar Zandvoort aan de zee!’ Het vrolijke deuntje dwarrelt als vanzelf in mijn hoofd als ik Haarlem binnenrij. Misschien omdat ik hier als ‘inlander’ de zee al ruik. En misschien ook gewoon omdat ik weet dat ik later vandaag daadwerkelijk naar Zandvoort ga. Maar eerst ga ik naar haar; het studentenflatgenootje … Meer lezen over Onnozel-tranen-lachen-vriendschap
Na honderd meter vallen dikke druppels. We schuilen onder een struik. Knoet bibbert, bang als altijd van het onweer. Buienradar meldt 10 minuutjes, dan trekt het weg. We hebben de tijd. Een kwartier later lijkt het minder hard te regenen. Naar huis gaan betekent ook nattigheid. Doorlopen dus maar. Knoet met de staart tussen haar … Meer lezen over Onweerswolven en bloesempje vlier
Als ik terug naar huis fiets, lijkt het kouder dan het is. En terwijl ik vogeltjes hoor fluiten langs Memory Lane, denk ik terug aan fijne momenten met haar en beeld ik tegelijkertijd in hoe ze er nu bij ligt, met allerlei slangen en apparaten in en om haar lijf. Ik fiets langs een restaurantje … Meer lezen over Lente van hoop en glorie
Als ik na een lange werkdag de straat in rijd, zie ik het meteen. De mededeling die de gemeente enkele maanden geleden heeft gestuurd, is in uitvoering genomen: alle 28! bomen in mijn straat zijn -in één dag- omgezaagd. Het enige voordeel dat ik zie, is dat mijn brede straat nóg breder lijkt dan ie … Meer lezen over Woorden voor peren
Met manlief-in-mitella naast me stroom ik mee in de pre-ochtendspits naar de meest Bourgondische stad van Nederland. En op het tijdstip dat ik normaal gesproken m’n computer opstart, open ik nu de deur van het inmiddels enkele weken onbewoonde maar nog volle appartement. De verhuizers laten nog even op zich wachten. De vrachtwagen wordt eerst … Meer lezen over Met zachte vingers
