Hemel van het hart

Niemand heeft het eeuwige leven. Mensen niet. Honden niet. En zelfs Trees niet. Dus nam ik gisteren afscheid van haar. Als ze me ziet, loopt ze vrolijk op me af. Ze glijdt over het parket en zakt door haar achterpoten. Labradors zullen altijd doen alsof het goed met ze gaat. Daarin is zij niet anders. …

Als een gouden randje

Iets meer dan zes jaar geleden schrijf ik over haar. In mijn eerste blog om precies te zijn. Mijn hondenvriendin. Mijn wandelmaatje toen Knoet nog niet in mijn leven was. Nu is ze bejaard. Hoogbejaard. En ze lijkt wel een kat met negen levens. Want al meer dan eens vertelde haar baasje A over hoe …

De werelden van de buizerd

Soms maak ik iets mee waarop ik een paar dagen moet kauwen en sudderen voordat ik erover kan schrijven. Meestal is dat overigens andersom. Dan beleef ik iets waar ik meteen voor wil gaan zitten; maakt niet uit waar en hoe. Maar ‘als niet’ dan is het magische moment voorbij en fladdert mijn inspiratie het …

Pippy Pernilla

Ze wordt aangekondigd als het ‘toetje’, op de verbindingsavond voor medewerksters van het Lorelei-vrouwenfestival. Op dat moment heeft ze mij al in ‘the pocket’. Pernilla, prinses van Insky Pinsky. Dat komt door haar ranke voorkomen, de met een wit lijntje opgemaakte ogen, de blonde dreadlocks. Haar helblauwe jurk, met taillemaat 34, eindeloos lange benen onder …

Engelenpoes

Alhoewel ik nog even twijfel, kruip ik ook vandaag -na mijn ochtendrondje met Knoet- terug in bed. Vannacht is er wat nieuwe sneeuw gevallen, maar de lucht is inmiddels onbewolkt en de sterren en de maan zijn prachtig helder. In het oosten zie ik al een glimp van de nieuwe dag. Zal ik opblijven om …

Duizenden vallende sterren voor een winterwens

Ik schrik wakker uit mijn droom door een kort kefje van Knoet. Sinds Kerst slaapt ze weer in de woonkamer, dus moet ze iets meer lawaai maken om mijn aandacht te onttrekken aan dromenland. Ik gris mijn joggingkleren in het donker bij elkaar en loop stil naar beneden op deze uitslaapdag. Van het gisternacht gevallen …

Tussen donker en licht

Het is 7 uur 12 als mijn innerlijke klokje mij wekt. Alles is donker, de hond nog stil. Toch sta ik op, want op zaterdag is er niets fijner dan in de ochtendstilte te wandelen en daarna nog even terug in bed te kruipen; zeker als ik koud gewandeld ben en manlief nog droomwarm is …

De glimlach van de maan

Als ik een uur later dan normaalgesproken op een doordeweekse dag opsta en het gordijn een kiertje opendoe, ben ik verbaasd het schijnsel van de maan te zien. Ik had, op basis van het laatste weerbericht dat ik had gelezen, verwacht grijzigheid te zien, en van die motdruppels op het raam. Het tegendeel lijkt waar. …

Eeuwige sterrenhemels met ijsvogels

Afgelopen zomer ben ik op twee bijzondere plekken geweest, waar normaalgesproken een met sterren bezaaide hemel te zien is. Als het niet bewolkt is. En helaas was dat het wel toen ik er was. Maar vanmorgen, als een onverwacht cadeautje, is de hemel om half zeven kraakhelderdonker, op de talloze sterren na. Ik oh en …

Horen, zien en van binnen zwijgen

Sinds een tijdje doe ik zo min mogelijk aan het huishouden op mijn doordeweekse vrije dag. Het wordt er een stuk rommeliger en minder schoon van, maar ik krijg gelukkig goed de smaak te pakken van die Franse slag. Hij maakt namelijk niet alleen mijn huis échter en daardoor mooier, hij geeft mij vooral ook de kans …