5.56 uur. De eerste klanken van een merel in de achtertuin wekken mij. Te vroeg om uit bed te stappen. Ik ga op m’n rug liggen, leg mijn handen op mijn buik en sluit nog even mijn ogen. Terug naar de droom. Het lukt niet. Toch moet ik even weer weg zijn geweest, want nu … Meer lezen over De stilte voor de zon
Afgelopen weken waren ‘we’ goed voorbereid op de winter. Reikhalzend keken we uit naar een mogelijkheid om te schaatsen op natuurijs, de sneeuw smeekten we bijna uit de winterwolken en ‘s avonds werd keurig vast zout gestrooid. Maar vanmorgen lijkt het wel alsof we ons collectief wilden laten verrassen. En ik weet inmiddels: dan doet … Meer lezen over Fatima en Feniks in de sneeuw
Wij hebben zo onze verjaardagsrituelen. Dus sta ik, voor de ochtendronde met Knoet, slingers op te hangen en ballonnen te blazen. Kleine Zoon wordt vandaag zeventien. Buiten is het helder, én donker. Grote Beer en Kleine Beer laten zich -niet toevallig- vandaag goed aan de ochtendhemel zien. Die kinderboekenserie was immers favoriet, toen Kleine Zoon … Meer lezen over Kleine Zoon, Gouden Beer
Ik loop net de laatste ronde van de dag met Knoet. Nou ja, ronde is eigenlijk een groot woord. Ik heb niet veel zin om verder te lopen dat de rotonde aan het begin van mijn straat. Knoet deelt mijn mening woordenloos en maakt na een plas rechtsomkeert. Maar dat kleine stukje dat we gaan, … Meer lezen over Schoonheid van vallend blad
Iets meer dan zes jaar geleden schrijf ik over haar. In mijn eerste blog om precies te zijn. Mijn hondenvriendin. Mijn wandelmaatje toen Knoet nog niet in mijn leven was. Nu is ze bejaard. Hoogbejaard. En ze lijkt wel een kat met negen levens. Want al meer dan eens vertelde haar baasje A over hoe … Meer lezen over Als een gouden randje
Zaterdagmorgen, half zeven. Ik word uit mijzelf wakker. Voel even teleurstelling, omdat ik deze dag kan uitslapen. Tegelijk weet ik dat ik het ochtendmensritme niet uit mijn lijf kan halen. Bovendien ligt er beneden een hondje op mij te wachten. Weer terug van de wandeling wuift Manlief, die moet werken, mij terug naar bed. Ik … Meer lezen over Het gewone bijzonder
Het rustige herfstweer nodigt me uit voor een boswandeling. Bij elk kruispunt laat ik me leiden door mijn gevoel. En zo sta ik rond half elf in de Ommuurde Tuin in Renkum. De twee Nijlganzen, die ik in het voorjaar als lieflijke kuikens ontmoette, komen blazend en met hun vleugels wijduit hun terrein verdedigen tegen … Meer lezen over Nijlganzen, Wodanseiken en Modderzweet
Rechtsaf, de parkeerplaats op. De hoge stemmetjes op de kinderboerderij achterlaten. De bootcamp-huisvrouwen zien hollen. Knoets neus in de wind. De kruiden in het gemaaide gras ruiken. De stralen van de zon voelen. De sterren dauw zien glinsteren. Een kale akker. Met hier en daar een waas van groen. Ernaast een veld met graan en … Meer lezen over Verenbloem woensdagwandeling
Manlief is vergeten de wekker uit te zetten. Daarom word ik doordeweeks wakker en hoor ik Knoet zuchten van opluchting. Ik stap kreunend uit bed. Gordelroos-messteken zijn vooral in de nacht en ochtend ongewenst gezelschap. Niet veel later loop ik in een doodstille wereld. Een vleug van mist, zelfs de waterhoenbabies liggen nog op één … Meer lezen over Zoemend zomerstartschot
Na honderd meter vallen dikke druppels. We schuilen onder een struik. Knoet bibbert, bang als altijd van het onweer. Buienradar meldt 10 minuutjes, dan trekt het weg. We hebben de tijd. Een kwartier later lijkt het minder hard te regenen. Naar huis gaan betekent ook nattigheid. Doorlopen dus maar. Knoet met de staart tussen haar … Meer lezen over Onweerswolven en bloesempje vlier
