Ik zie ons nog zo zitten aan het ontbijt in het motel. Vader, moeder en een klein ventje met donker haar. Throwback Saturday. Méér dan vijftien jaar terug in de tijd. De tijd van vóór de schoolvakanties. Twee weken geleden reisde ik naar Glastonbury en schreef ik hoe het voelde dat mijn lijf sneller reisde … Meer lezen over Slow reizen met mijn ziel
Instagram, 3 mei 2019. Ik post het volgende ‘real life’ berichtje: 'Hoe schattig! De witte moedereend die ik vanmorgen met haar bruine en gele kuikens zag. Ze is de afgelopen twee weken van 12 naar 10 naar 6 naar 4 kindjes gegaan #zogaatdatindenatuur #circleoflife #geniethierennu. Maar zo fijn om ze tijdens mijn ochtendrondje te zien … Meer lezen over Circle of ducks
Al weken staan er drie namen in mijn agenda bij vandaag. Uiteraard ken ik de vrouwen bij wie de namen horen, maar ik was tot voor kort kwijt waarom ze daar stonden. Open en eerlijk navragen brengt me het antwoord: als ik geen uitvaart zou hebben vandaag, zou ik met deze dames naar een expositie … Meer lezen over Leven en laten leven
Al wekenlang kijk ik uit naar vandaag, maar als manlief me om half twee wakker schudt met de mededeling dat hij toch nu maar vast opstaat en me zo tamelijk ruw en onverwacht uit mijn diepste slaap haalt, ben ik iets minder enthousiast. Onder andere omdat elke handeling en beweging daarna er één is van … Meer lezen over Reis van loslaten
De lente is in volle hevigheid uitgebarsten. Ik help een handje door brood en zaad in het voederhuisje in mijn achtertuin te leggen. Er zijn ongetwijfeld merel- en mussenvaders wiens leven ik er een beetje makkelijker mee maak. Toch is er ook een keerzijde. Jaar in, jaar uit komen er ook tortelpaartjes in mijn tuin. … Meer lezen over Crime passionel du tortel
Ik schrijf op een privéblog, die Noordwest van het leven heet. De titel is -onder andere- een verwijzing naar waar ik nu mee bezig ben, de opleiding tot Rouwvrouw. De dood is namelijk, figuurlijk gezien, ten noordwesten van het leven. Maar er is ook een noordwesten ín het leven. Vijf weken geleden blesseert Grote Zoon … Meer lezen over Het noordwesten ín het leven
Niemand heeft het eeuwige leven. Mensen niet. Honden niet. En zelfs Trees niet. Dus nam ik gisteren afscheid van haar. Als ze me ziet, loopt ze vrolijk op me af. Ze glijdt over het parket en zakt door haar achterpoten. Labradors zullen altijd doen alsof het goed met ze gaat. Daarin is zij niet anders. … Meer lezen over Hemel van het hart
Als ik richting huis rij, met mijn lijf vol indrukken, zie ik rechtsboven mij de Wassende Maan. Helder witgeel straalt zij. Door haar stand weet ik ook dat rechtsachter mij de lucht prachtig oranje gloedt. Als het even kan, kijk ik rechts over mijn schouder naar het westen, in verwondering naar daar. En naar wat … Meer lezen over Daar is Hier
Iets meer dan zes jaar geleden schrijf ik over haar. In mijn eerste blog om precies te zijn. Mijn hondenvriendin. Mijn wandelmaatje toen Knoet nog niet in mijn leven was. Nu is ze bejaard. Hoogbejaard. En ze lijkt wel een kat met negen levens. Want al meer dan eens vertelde haar baasje A over hoe … Meer lezen over Als een gouden randje
Soms maak ik iets mee waarop ik een paar dagen moet kauwen en sudderen voordat ik erover kan schrijven. Meestal is dat overigens andersom. Dan beleef ik iets waar ik meteen voor wil gaan zitten; maakt niet uit waar en hoe. Maar ‘als niet’ dan is het magische moment voorbij en fladdert mijn inspiratie het … Meer lezen over De werelden van de buizerd
