Vertraging van de herfst

Het is de laatste tijd stil op dit blog. Niet dat ik stilzit hoor, al is dat op zich wel de oefening waar ik mij deze weken mee bezighoud. In plaats van enkel te beschikken over een AAN (wakker) en UIT (slapen) knop, bekwaam ik mij in de kunst van het vertragen.  De lessen worden …

Rugnummers en spiegelspinnen

‘Lekker met je blote voeten door het natte gras!’ roept een buurman terwijl hij lachend langs mij en Knoet holt. ‘Elke dag!’ antwoord ik vrolijk. Nu woon ik in een buurt, waar we onze privacy waarderen. Veel mensen zeggen vriendelijk goedendag. Maar namen en rugnummers? Geen idee. Toch voel ik me verbonden op zo’n moment …

De kuikens van Lugnassadh

Afgelopen zondag ontwaar ik in het verdorde gras, onder een mollige lindeboom, twee kuikens van een vage soort. Ze zijn half kaal en half met gele haartjes bedekt. Hun snaveltjes zijn in verhouding zó groot, dat ik aalscholvers vermoed. Hun vleugeltjes bewegen onhandig, staan is er nog niet bij. Nét uit hun ei. Ik kijk …

Van zaterdags wilgentenentempeltje naar doordeweeks bosbaden

Na een behoorlijk drukke en hectische week, voelt de rust en de ruimte van zaterdagmorgen als een cadeautje. Een die ik met veel genoegen uitpak. Ik slaap -voor mijn doen- uit. Pas om half acht komt ik voor het eerst m’n bed uit. Alsof Knoet wist dat vandaag niet de dag was om zoals altijd …

Tot de kern van de Aarde-dag

Dauwtrappen op Tweede Paasdag. Ik word wakker om tien over zes en spring uit m’n bed. Stil de kleren aan, een muizenontbijtje en dan met Knoet, m’n grootste vriendin, op pad. Ik hoef niet naar een bos. Vijftien kilometer in de auto voor de Veluwerand of Nijmegen. Tegenwoordig ga ik naar Lingezegen, het park in …

Zondagmorgengeluk

Wakker bij eerste vogel Schrijven Buiten bij verborgen zonsopgang Sikkeltje maan Tulpenboom Stilte rust vogels Poort van magie Zilveren draden op gezicht Duiven! Zitten op bankje Dieper het woud in Muisje in boom Mists van Geulle Rode bol Kraai lacht me uit Onverwacht linksaf Duivenveer Mobiel leeg Als ik in het bosbad sta, weet ik …

Tempel zonder Drempel

Een tijdje geleden besluit ik na mijn werk even te wandelen in het bos. Heel even maar, in een heel klein bos. Een bosje waar ik al eerder gelopen had, en wat me toen waarlijk een gevoel van een sprookjesbos gaf. In het kwartier dat ik door dat bos loop, gebeurt meer dan er in …

Verlangen voorbij leven en dood

Zeven jaar geleden vierden we voor het laatst jouw verjaardag. Maar alle eerste dagen van juli daarna sta ik stil bij je geboortedag. Ook vandaag. Onderdeel van dit stilstaan is wandelen naar de plek waar we jouw as -burgerlijk ongehoorzaam- hebben uitgestrooid. Ik ben nog maar net op weg als ik een vlinder op lavendelstruiken …

Bloeiende stilte

Afgelopen week las ik een bijzonder FB-berichtje: dat de tijd tussen Hemelvaart en Pinksteren vergelijkbaar is met de dertien magische dagen na Midwinter. Het voelt tegenstrijdig om in alle weelderigheid en ‘decadentie’ van de groeiende en bloeiende natuur stiltedagen te hebben. Tegelijk mooi en bijzonder. En waarschijnlijk waar: want stilstand is geen achteruitgang. Het is …

Ik heb je lief, zó lief

Als ik op pad ga, heb ik geen idee waarnaartoe. Ik wil naar een plek waar ik lekker kan ‘heksen’: verdrinken in de magie van de natuur en niet teveel mensen tegenkomen. De week voelde zwaar, en na alle berichten over de Volle Maan vanavond, begreep ik pas waarom: ze staat in Schorpioen en is …