Tussen hemel en paarden

Midden in de nacht word ik wakker. Ik kan de geluiden niet helemaal plaatsen. Zwaar geronk van vrachtauto's. In een boom schreeuwt een vogel; geen idee wat het is, misschien een uil. Ik val weer in slaap. Als ik de ochtendronde met Knoet loop, in de richting van de zon, realiseer ik mij wat de …

Golven van voorbij

De rozenblaadjes die ik plukte Aphrodite die er niet meer is Het lieve gezicht in de spiegel De kaarten die ik legde De vergeten lunchafspraak En de leegte die dat bracht Het eekhoorntje met z'n witte buik Modder aan mijn schoenen Tranen als ik denk aan wat niet meer is De misverstanden van geliefden Wandelen …

Afscheid van een jurk

Het werd vandaag 32 graden. Tropisch warm. En ik ging aan het werk. Dat betekent dat ik er toch een beetje gekleed uit wil zien. Ik kies een echte zomerjurk. Een met bloemen, plooitjes en ruches. De stof is van voile, het model vrouwelijk. Ik kocht hem in een bijzondere periode, voor een belachelijk lage …

Dag lief paard

Als paardenmeisje Zie ik mijn leven met jou In de achteruit Tot ik-weet-niet-wanneer-weer Op de paardrijplank Ik zet de spullen terug En de borstels in de achterbak Vieze schoenen in de auto Ik stap met Mijn neus in je vacht En de wortels gesneden Wel de gang geveegd Niet meer gereden Geborsteld en gesnoven Alleen …

Lentebonus

De Betuwe is een drukbevolkt paarden- en ponygebied. Waar ik maar kijk, zie ik ze. Vosjes, zwarte, schimmels, gevlekte, grote, kleine, dikke, dunne, vrolijke en verdrietige. Dat laatste is overigens vaak mijn eigen interpretatie. Paarden en pony's zijn kuddedieren en het breekt soms mijn hart om zo'n dier, dag in dag uit, in zijn of …

Verleden, heden en toekomst onder handbereik

Wat een bijzondere week was het. Zo een die alleen aan het einde van het jaar kan bestaan. Voor mij in ieder geval wel. Maandag begon nog gewoon. Werken en ’s avonds tot mijzelf komen tijdens paardrijden. Wel was ik heel erg onder de indruk van die enorm grote volle maan. Een volle maan die …

Voor eens en altijd een paardenmeisje

Ik rijd een keer in de week paard. Op een lieve merrie, die mij doet denken aan het paard dat wij in mijn jeugd hadden. Dezelfde warme vacht, bijna dezelfde tekening en dezelfde lieve zachtheid in haar ogen. De maandagavond is een ritueel: klokslag zes uur weg, om negen uur weer thuis. In de tussentijd …

De les van het paard

Gisteren en vandaag werd ik geconfronteerd met paardenkuddes, waarin hiërarchie -altijd- een belangrijke rol speelt. Ik weet daar eigenlijk niet zo veel van, behalve dat ik weet, of liever gezegd wist, dat een hengst en de oudste merrie over het algemeen bovenaan in de 'pikorde' staan. De paarden op mijn manege staan de hele zomer, …