Er zijn films die ik alleen met mijn BFF wil zien. Mama Mia was er zo een. Dus toen ik twee weken geleden de aankondiging zag langskomen van deel 2, gewoon in ons eigenste dorpstheater, was de ‘deal’ snel gemaakt. Ook al is het Valentijnsdag, wij zouden met zijn twee naar Here we go again … Meer lezen over Mama Mia!
Vernieuwing. Een verbeterde versie van mijzelf, of iets of iemand anders. Het is goed en hoort bij het leven. Maar sommige dingen hoeven niet te veranderen. Oudjaarsavond bijvoorbeeld. Vorig jaar deden we het wel anders. Na een verdrietige week rijden we tamelijk impulsief naar Zwitserland, om Oud en Nieuw te vieren bij mijn broer. Oudjaarsdag … Meer lezen over Omdat morgen alles anders kan zijn
Niemand heeft het eeuwige leven. Mensen niet. Honden niet. En zelfs Trees niet. Dus nam ik gisteren afscheid van haar. Als ze me ziet, loopt ze vrolijk op me af. Ze glijdt over het parket en zakt door haar achterpoten. Labradors zullen altijd doen alsof het goed met ze gaat. Daarin is zij niet anders. … Meer lezen over Hemel van het hart
Deze donkere novemberdag nodigt uit om er zélf wat licht in te brengen. En omdat dat nu eenmaal makkelijker en gezelliger is met zijn twee, trek ik er op uit met dinnetje A. Ach, wat heet eropuit trekken als de bestemming het plaatselijke tuincentrum is. Maar in de pre-Kerstperiode kan ie onze goedkeuring wel wegdragen. … Meer lezen over Slingers vol vriendschap
Iets meer dan zes jaar geleden schrijf ik over haar. In mijn eerste blog om precies te zijn. Mijn hondenvriendin. Mijn wandelmaatje toen Knoet nog niet in mijn leven was. Nu is ze bejaard. Hoogbejaard. En ze lijkt wel een kat met negen levens. Want al meer dan eens vertelde haar baasje A over hoe … Meer lezen over Als een gouden randje
‘Hé, ga je mee naar Zandvoort aan de zee!’ Het vrolijke deuntje dwarrelt als vanzelf in mijn hoofd als ik Haarlem binnenrij. Misschien omdat ik hier als ‘inlander’ de zee al ruik. En misschien ook gewoon omdat ik weet dat ik later vandaag daadwerkelijk naar Zandvoort ga. Maar eerst ga ik naar haar; het studentenflatgenootje … Meer lezen over Onnozel-tranen-lachen-vriendschap
Na honderd meter vallen dikke druppels. We schuilen onder een struik. Knoet bibbert, bang als altijd van het onweer. Buienradar meldt 10 minuutjes, dan trekt het weg. We hebben de tijd. Een kwartier later lijkt het minder hard te regenen. Naar huis gaan betekent ook nattigheid. Doorlopen dus maar. Knoet met de staart tussen haar … Meer lezen over Onweerswolven en bloesempje vlier
Mijn huis is een mannenhuishouden. Het feit dat er naast mij twee poezen en een teefje wonen, weegt niet op tegen de gemiddeld dagelijkse hoeveelheid testosteron en ‘lege laatjes’ in huis. Ik meen er al eens eerder over te hebben geschreven, maar vind het zo snel niet terug. Daarom nog even de samenvatting, die ik … Meer lezen over In goud geschreven
Om kwart over zes, een kwartiertje later dan gepland, rijden we weg. De vakantie begint nu écht, al reden we gisteren de eerste etappe. Of eigenlijk de proloog, om in wielertermen te spreken. Het eerste stuk, naar Zuid-Limburg, rijden we namelijk zó vaak, dat we dat niet echt zien als vakantie. Maar als we wegrijden … Meer lezen over Hier en nu toekomst
Een vriendelijk meisje met amandelogen en prachtig lang zwart haar brengt ons naar een ruimte, waar kaarsjes branden en bankjes en kasten staan. Ze geeft ons een sleuteltje en laat ons alleen. Ik berg mijn kleding op, laat mijn haren losvallen en bind de hamamdoek om mijn slechts in bikini gehulde lichaam. Ik hoor vrolijk … Meer lezen over De warme wereld draait door
