Vertraging van de herfst

Het is de laatste tijd stil op dit blog. Niet dat ik stilzit hoor, al is dat op zich wel de oefening waar ik mij deze weken mee bezighoud. In plaats van enkel te beschikken over een AAN (wakker) en UIT (slapen) knop, bekwaam ik mij in de kunst van het vertragen.  De lessen worden …

Mabon Mais

Als ik wakker word, zie ik een rode gloed op de ramen van de huizen waarvan hun tuinen grenzen aan de onze. Ik stap uit bed, kleed me zo snel mogelijk aan. Naar buiten wil ik. Morgenochtend is het Mabon, de herfstequinox, dag en nacht even lang, begin van de herfst. Hoe voelbaar is dat, …

Goedemorgen Morgen

Zacht gezoem. Ik kan niet goed horen waar het vandaan komt, terwijl ik afloop op de weg langs de akker. De hemel is prachtig zalmblauw gekleurd, met hoog het laatste witte sikkeltje van de maan. Ik hoor kraai krassen. Ze vliegt precies naar het bovenste topje van de elektriciteitsmast. De andere Morgens vliegen op en …

Spiraal van leven

‘Het systeem wil altijd meer, meer, meer. Dus vertraag nog meer. Stap buiten tijd en ruimte en probeer daar af en toe te blijven.’ Dat is het advies dat ik krijg van een dierbare wijze vrouw als ik haar laat weten dat ik komende week weer een aantal uur ga werken. Ik werk graag. Maar …

Huis van Duif

Gisteren kocht ik een kaartje om te sturen aan mijn vriendin M, omdat haar moeder is overleden. Vandaag besluit ik om naar het park te gaan waar M en ik onlangs waren om bij te praten. Daar wil ik inspiratie opdoen om woorden te kunnen meegeven aan het kaartje. Gedachten zijn er wel, en gevoelens …

Rugnummers en spiegelspinnen

‘Lekker met je blote voeten door het natte gras!’ roept een buurman terwijl hij lachend langs mij en Knoet holt. ‘Elke dag!’ antwoord ik vrolijk. Nu woon ik in een buurt, waar we onze privacy waarderen. Veel mensen zeggen vriendelijk goedendag. Maar namen en rugnummers? Geen idee. Toch voel ik me verbonden op zo’n moment …

Stad der wonderen

Zoveel herkenning en tegelijkertijd is er zo veel veranderd. Tegen de vlakte geslagen en opnieuw opgebouwd. Of verbeterd. Of echt gewoon anders. Barcelona. Het voelt nog steeds als ‘mijn’ stad. Al is het inmiddels bijna dertig jaar later. In 1991 krijg ik de kans om, samen met mijn studievriendin, een half jaar te gaan studeren …

Plaspauze in Paradise Valley

Ik ben gewaarschuwd. De trap die ik oploop zal me proberen af te matten. Ik adem diep in voor mijn eerste stap. Concentreer me bij elke stap op in en uit. En tel mijn stappen. Geen totaal, maar wel ‘één twee, één links’, ‘één twee, één rechts’. Ik ben eerder boven dan ik vreesde, met …

Bron van Ooit

Na een diepe nachtrust en uitslapen voor mijn doen, wandel ik om kwart over zeven mijn eerste rondje. Het rondje langs de dode moedereend en haar kuikens, want daar loop ik altijd, behalve gisterochtend. Toen zou ik vroeg op pad gaan voor een begrafenis, en dan vind ik het fijn om een langere ronde te …

Van zaterdags wilgentenentempeltje naar doordeweeks bosbaden

Na een behoorlijk drukke en hectische week, voelt de rust en de ruimte van zaterdagmorgen als een cadeautje. Een die ik met veel genoegen uitpak. Ik slaap -voor mijn doen- uit. Pas om half acht komt ik voor het eerst m’n bed uit. Alsof Knoet wist dat vandaag niet de dag was om zoals altijd …