Over Diadox

Diadox staat voor ‘dialoog in de paradox’. In onze snelle, grootse en meeslepende wereld lijkt er nog maar weinig tijd te zijn om stil te staan en stil te zijn. In die wereld wil ik stil staan, om vooruit te komen. En stil zijn, om zo ruimte te geven aan de ander.

Wie ben ik?

Ik ben Anita, 53 jaar, getrouwd met mijn jeugdliefde, moeder van twee jongens van 23 en 20 jaar, bazinnetje van Knoet (Parson Russellteefje), Angie en Guusje (Cyperse poezen). Ik werkte tot 2020 als ritueelbegeleider en als senior communicatieadviseur in de GGZ.

Ik ben Maanpriesteres, opgeleid in het Pad van de Maanmagie:  ik begrijp en leef de oeroude vrouwenwijsheid en -mysteriën en geef ze door aan andere vrouwen. De maan staat symbool voor het vrouwelijke ritme.

Het begin …

Op 26 september 2012 startte ik met deze blog en schreef ik elke dag een beeldend verhaal. Of een verhaal waarin ik, als ik onvoldoende inspiratie voor een beeldverhaal had opgedaan, mijn kijk op een bepaald stukje van onze wereld weergaf. Ik schreef deze verhaaltjes in de hoop dat anderen zich er wellicht in herkennen, er iets van opsteken of zich minder alleen voelen in hun gevoel. Op 4 oktober 2013 volbracht ik mijn missie: 365 dagen een beeldverhaal.

Over de verhalen van oktober 2013 tot november 2019

Anders dan mijn 365 beeldverhaalproject. Met evenveel plezier. Schrijven over de drukte in mijn leven en hoe ik de rust zocht en vond. Op momenten dat ik daar zin in had. Geen druk meer van een dagelijks ‘willen’ dat soms ‘moeten’ was, maar de ruimte om in rust te schrijven. Vaak een beeldend blog, maar ook wel eens een blog over mijn gevoelens. En met regelmaat werd ie ook spiritueel genoemd. What’s in a name?

Verhalen vanaf 2020

In de herfst van 2019 stopte ik met bloggen op Diadox. Maar als ik op 31 december het bericht krijg dat ik eierstokkanker met uitzaaiingen heb, besluit ik mijn blog weer op te pakken. Omdat ook na zo’n levensveranderend bericht het leven doorgaat. Omdat ik niet wilde gaan zitten wachten op de dood. Omdat veel mensen graag willen weten hoe mijn leven er sinds de diagnose uitziet.

In eerste instantie werd gezegd dat ik niet meer behandeld kon worden. Er was alleen palliatieve chemo mogelijk om de kwaliteit van leven en de levensduur te verlengen. Later veranderden de inzichten en heb ik een curatief traject gevolgd. Helaas zijn er in februari 2021 (nieuwe) uitzaaiingen geconstateerd en na een tweede chemocyclus is mijn reguliere behandeling in september 2021 stopgezet.