Naar zonniger tijden

Mensen huilen en wuiven Naar jullie stip aan de horizon Avontuur en nieuw leven tegemoet Somewhere ‘down under’ Land vol zon, zee en zand Een prachtig jongetje Gevolgd door dochtergeluk Tot glanzend ‘down under’ verstoft Omzwervend naar Engeland Dan een moedig besluit Als vrouw van de wereld alleen verder Met een kind aan elke hand …

Liefde in uitvoering

Het is Eerste Kerstdag. Ik ben vroeg wakker, na gisteravond om half tien in bed te zijn gestort. Zo moe van de afgelopen dagen. Het begon een week of drie geleden. Schoonmoeder gevallen en na een ziekenhuisbezoek in een verpleeghuis beland. De actiestand gaat aan. Bellen naar een verpleeghuisplekje in de buurt. Op die maandag …

Magie voor Midwinter

Zondagochtend. De ochtend na een drukke en emotionele dag. Ik heb net met Knoet gewandeld. Het was nog donker en een beetje mistig en glad. Maar in het oosten gloorde de dageraad. Daar, waar de zon en de maan deze dagen in elkaars gezelschap verkeren. Donkere Maan. Het moment waarop de maan voor de zon …

Ingehaald door Vadertje Tijd

De afgelopen weken doe ik -helaas- ervaringen op in een nieuwe wereld. Die van de verpleeghuizen. Waar we gehoopt hadden op óns tempo een verhuizing te kunnen organiseren, zijn we ingehaald door Vadertje Tijd. En nu zit ik hier, ergens in het zuiden van het land. Inmiddels een klein beetje gewend aan de omgeving en …

Lichtsnoerinzichten

Ik sta te hannessen met het lichtsnoer dat ik eerder op de middag gekocht heb bij het tuincentrum als ik de grote vuilniswagen mijn straat in zie komen rijden. In een split second hoor ik bouwvakkersgefluit en vervelende opmerkingen over m’n lichtsnoergedoe. Slaat helemaal nergens op, maar blijkbaar ligt er in mijn geheugen een vervelende …

Winterwensenland

Ik hou er wel van. Van dit weer dat ons kleine kikkerlandje een beetje ontregelt. De serieuze situaties daargelaten, hoe erg is dan ‘code rood’? Een ieder die vandaag in auto of trein stapt, terwijl dat niet echt hoeft, weet dat de terugreis lang of spannend kan worden. En nogmaals: er zijn mensen die levens …

Springplank naar de onderwereld

Het is donker en koud. Ik hoor alleen mijn eigen adem, zie wolkjes uit mijn mond en in de verte hoor ik hoog gegil. Ik luister beter... en hoor de presentator zeggen: ‘Dat zijn de bronstige everzwijnen.’ Niets heerlijker dan op zondagochtend mijn lief, hoe lief hij ook is 😆, uit ons ‘nest’ te duwen …

In de nacht van de natuur

‘Vertel me eens hoe het zit met de stilte van de natuur in deze tijd van het jaar’, zegt mijn vriendin, terwijl we net op het leven hebben geproost met een glas rode wijn. ‘Eind oktober ging ik een week op retraite en ik zakte ineens, heel snel en plots, de stilte in. En volgens …