Tussen donker en licht

Het is 7 uur 12 als mijn innerlijke klokje mij wekt. Alles is donker, de hond nog stil. Toch sta ik op, want op zaterdag is er niets fijner dan in de ochtendstilte te wandelen en daarna nog even terug in bed te kruipen; zeker als ik koud gewandeld ben en manlief nog droomwarm is …

Strikjes tot inspiratie

Vorig jaar beschreef ik, als startopdracht voor het Pad van de Maanmagie, mijn leven in de vorm van een sprookje. Nu is een van de opdrachten voor mijn eerstvolgende Maanmagieweekend het schrijven van een sprookje over het afgelopen jaar. Appeltje, eitje, zou je denken. Als ik eerst in vier A4tjes zesenveertig jaar kan beschrijven, dan …

Het sprookje van de herfst

Het was echt midden in de nacht dat ik wakker werd. Want vier uur in een herfstnacht is toch echt anders dan vier uur 's morgens in een zwoele zomer. En wat duurde het lang voor ik weer in slaap viel. Je snapt het al, voor mijn gevoel was ik net vertrokken toen manliefs wekker …

De glimlach van de maan

Als ik een uur later dan normaalgesproken op een doordeweekse dag opsta en het gordijn een kiertje opendoe, ben ik verbaasd het schijnsel van de maan te zien. Ik had, op basis van het laatste weerbericht dat ik had gelezen, verwacht grijzigheid te zien, en van die motdruppels op het raam. Het tegendeel lijkt waar. …

Knoetmomentje

Knoet is een echte Jack Russel. Dat betekent dat ze slim is, maar ook heel geraffineerd en ondeugend, waardoor ze als het even kan tóch niet doet wat er van haar wordt gevraagd. Het betekent ook dat het maanden heeft geduurd dat ik haar los durfde te laten buiten. Inmiddels weet ik dat de routine …

Betoverend dauwtrappen

De kraanvogelervaring bij zonsondergang was onverwacht anders, maar sterkt mij in het voornemen om naar de uitzichttoren te gaan bij zonsopgang. Manlief blijft in bed. Omdat het lekker is om uit te slapen op zondagochtend als je een hele week hard hebt gewerkt, en volgens mij ook omdat hij het me gunt om er alleen …

De roep van de kraanvogels

Uiterlijk een uur voor zonsondergang wil ik er zijn. Op de plek waar tienduizenden kraanvogels verzamelen om te rusten tijdens hun trek naar het zuiden. We hebben drie uur gereden om er te komen, in het noorden van Duitsland. Geen idee wat we kunnen verwachten. Onderweg naar het hotel heb ik er vier gezien. We …

Koesterkist

Oeps. Ineens zijn we een jaar verder, zonder dat ik nog in het dagboek van Grote Zoon heb geschreven. Misschien is dat wel symbolisch: toen hij zijn leven nog niet kon vastleggen deed ik dat voor hem. Nu is hij bijna volwassen; volgende week wordt hij achttien jaar. En inmiddels beschrijft hij, al dan niet …

Eeuwige sterrenhemels met ijsvogels

Afgelopen zomer ben ik op twee bijzondere plekken geweest, waar normaalgesproken een met sterren bezaaide hemel te zien is. Als het niet bewolkt is. En helaas was dat het wel toen ik er was. Maar vanmorgen, als een onverwacht cadeautje, is de hemel om half zeven kraakhelderdonker, op de talloze sterren na. Ik oh en …