Dankjewel bijna-hemel-land

Het is 7.32 uur, 27,5 graden Celsius. We leggen de laatste 500 meter af richting de ‘Zonnetempel’, zoals Grote Zoon het bouwwerk bij de Spaans-Franse grens noemt. Dan zijn we de grens over. Dag Baix Emporda, dag Spanje. Een uur eerder rijden we weg uit Playa de Pals. Het is toch altijd even een ding. …

Goedemorgenkus van Zon

Hoe vaak heb ik al niet op deze manier hier gezeten? Op het balkon, laken om mijn schouders, dekentje onder mijn billen? Wakker van de dageraad, wachtend op de Zon. Misschien is dit wel de mooiste plek en het mooiste moment van elke dag. Mussen tjilpen. Zwaluwen snerpen. Meeuwen krijsen. Ik ben stil. Vandaag is …

Het deurtje in de Afnemende Maan

De komende dagen is sprake van Hollandse temperaturen hier in Spanje. Dat wil zeggen: meer dan 35 graden. Dat betekent dat steden en stadjes bezoeken de afgelopen dagen afgerond is, en we ons nu toeleggen op strandbezoek 😉. Het is nu precies twintig jaar geleden dat we hier voor het eerst waren, met een ventje …

Stad der wonderen

Zoveel herkenning en tegelijkertijd is er zo veel veranderd. Tegen de vlakte geslagen en opnieuw opgebouwd. Of verbeterd. Of echt gewoon anders. Barcelona. Het voelt nog steeds als ‘mijn’ stad. Al is het inmiddels bijna dertig jaar later. In 1991 krijg ik de kans om, samen met mijn studievriendin, een half jaar te gaan studeren …

Priesteressen (en) vuurwerk

Het was de dag waarop ik in Nederland Midzomer zou hebben gevierd. En meer nog dan dat: ik zou negen nieuwe Maanpriesteressen hebben verwelkomd. Vrouwen die, net als ik een paar jaar geleden, zeven magische poorten van het Maanmagiepad zijn doorgegaan om te worden wie ze zijn. Poorten met namen als het Innerlijk Kompas, de …

De cirkel van San Joan en Midzomer

De avond vóór de avond voor San Joan is het al prachtig en onrustig op het strand. De zon geeft een gouden licht en iedereen lijkt vrolijker dan de dag ervoor. Wij eten op ons balkon de tapas die we -met opa- niet op hadden gekregen en de jongens spelen American Football. Daarna val ik …

Zeemeeuwenverdriet

Ik hou van de schoonheid van vergankelijkheid. Misschien is dat wat ik mijn vader gisteravond niet goed duidelijk kon maken. Toen noemde ik het de schoonheid van verval. We liepen in het buurstadje door een steegje waar al jaren een tuin tiert op de plek waar vroeger een huis stond. De buurmuren staan er nog …

De gratie van Duister

Het zeewater was hier vandaag iets meer dan 16 graden. En ik kan je vertellen: dat is koud. Heel koud. Zó koud dat ik echt denk dat ik doodga als ik mij erin laat zakken. Alles in mij roept ‘Nee’. En toch ga ik. Omdat ik weet dat ik mij als herboren voel als ik …

Vrouwe van de Zee

Zittend in het koele zand starend naar de Volle Maan sluit ik mijn ogen en geef gehoor aan oranje gloed Die me meeneemt naar een strand in Anderland waar zij zwemmend in het zilveren water langs de rode loper van de net ontwaakte Zon oprijst uit bruisend branden en buig ik diep voor haar Vrouwe …

Siësta van glansdraad

Na een enerverende week in Glastonbury/Avalon, is hier en nu het andere uiterste van het lemniscaat. En ik geniet er met volle teugen van. Na een stormachtige zee en frisse wind op zondag, lijkt nu de rust te zijn ingedaald in dit oude land. Afgelopen nacht hoor ik zelfs geen kabbelend water het zand kussen. …