En bovenal liefde II

Nieuwe Maan, en de eerste werkdag in een nieuw jaar. In gedachten zie ik hoe collega’s, onder het genot van een kop koffie hun ervaringen van de feestdagen delen. Beste wensen worden toebedeeld, en een enkeling of meer worden daarbij gekust. Maar mijn gedachten misleiden me. Waarschijnlijk zijn veel mensen thuis aan het werk. En …

Zielsontwikkeling op zee

Kaartje van dierbare sister De dagen rijgen zich als parels van rust aaneen. En elke dag lijkt het een beetje rustiger en stiller te worden. Nóóit eerder voelde ik mijn leven zó synchroon lopen met de natuur. Oppervlakkig gezien zou dat angst kunnen oproepen. Het diepte- (dan wel hoogte)punt van de winter naderend, zou je …

Rondstrooien in de paradox van harmonie

De regendruppels op het raam laten tegelijkertijd een onregelmatigheid en een herkenbaar patroon zien. Ze doen me denken aan het nieuwe woord dat ik deze week heb geleerd: strooiplanten. Komende week gaat onze achtertuin ‘op zijn kop’ en de hovenier stelde over de bollen en een aantal planten voor om ze, alsof ze zijn uitgestrooid, …

In het zonnetje

De grijze miezerregen hangt als mist over de IJssel. Niks sombers aan, ik vind het in ieder geval prachtig, en zó passend bij de tijd van het jaar. Toen Manlief en ik gisteravond in bed gingen liggen, had ik eindelijk ergens batterijen gekocht voor de ‘Kerst’lampjes, die ik ooit van een dierbare sister kreeg. Ik …

Herfstige hemel op aarde

Vandaag gaat de wekker extreem vroeg. Manlief heeft om zeven uur een werkontbijt in Apeldoorn. Terwijl ik me nog eens omdraai, vraag ik me af waarom dat nou niet om half negen zou kunnen. Toch moet ik er niet veel later ook uit. Grote Zoon wordt voor de derde-keer-is-scheepsrecht-keer geopereerd aan zijn onfortuinlijke knie en …

Pompoenen en principes

Een anders dan anders begin van de zondag, omdat ik zometeen grote Kleine Zoon naar een voetbalwedstrijd rijd hier bij ons in de buurt. En dus, net als gisteren, op en buiten ben voor de klok zeven uur slaat. Ik ben zo in mijmeringen verzonken dat ik de klok niet eens hoor slaan. Zo gaat …

De weg naar binnen

Ik ben onrustig, en in verwarring. Na de opwinding van het openen van de enveloppe met het eerste exemplaar van mijn boek gisteren, volgde drukte in mijn hoofd om toen én vandaag de uitnodigingen voor de boekpresentatie de digitale deur uit te doen. Natuurlijk ging ik te laat naar bed. Vanmorgen schrik ik vroeg wakker …

Windstilte van de Ziel

Terwijl ik op mijn bankje, met uitzicht op de eeuwig stromende IJssel ga zitten, moet ik ineens denken aan mijnheer De Uil van de Fabeltjeskrant: ‘Dag lieve kijkbuiskinderen!’ Want ja, zo voelt het soms (in heel positieve zin), dat jij mij leest. En een week niet schrijven brengt een licht schuldgevoel, dat ik -gelukkig- ook …

De Maagd is terug

Vorig jaar rond deze tijd was ik in Zuid-Frankrijk, op een prachtige Domaine, waar ik af en toe oprecht heimwee naar heb. In verband met de Coronamaatregelen werd destijds onverwacht een streep door onze Spanjeplannen gezet, en besloten we weer naar Katharenland te gaan. Op zoek naar Maria Magdalena. Ondertussen vond ik ook de heilige …

Oor tegen de grond

Volop herfst. Afnemende maan. Het is weer tijd. Tijd voor het ritueel Oor tegen de grond. Sinds ik mij bewust verdiep in de circle of life, weet ik dat het waar is wat ik voel. Tijdens Litha (Midzomer) bijvoorbeeld, als voor de meeste mensen de zomer begint, en het voor mij en vele anderen het …