Het nieuwe Nieuwe Normaal

Vandaag staat het op de voorpagina van de Volkskrant: Het Nieuwe Normaal. Want na de schok dat het Corona-virus ook ons kon treffen en de maatregelen die daarna genomen werden om erger te voorkomen, breekt ook het moment aan dat ‘we’ ons moeten aanpassen aan de nieuwe situatie. Het Nieuwe Normaal dus. Ik zie parallellen …

Dieptuinduiken

Een paar dagen zonder social media wordt de mijn ‘nood’ om te schrijven minder groot. Even in een lagere frequentie dus. De behoefte aan verbinding wordt evenwel beter voelbaar. Daarin hebben social media voor mij echt een belangrijke functie. Die verbinding leg ik vanuit mijn kant op drie manieren. Reageren op wat jij actief en …

Blote Voeten Altaar

Ik was gisteren niet vooruit te branden. Nu had ik natuurlijk een goed excuus: de restanten van de tweede chemo zitten nog in mijn lijf. Ik nam het er van, bijna als nooit tevoren. Want echt, er is een tijd in mijn leven geweest dat zomaar een half uur op de bank naar de vogeltjes …

Wijsheid van de levensboom

Hoe fijn, al die tips om op gewicht te komen en te blijven. Gelukkig wist ik al veel, maar zo samen met jullie tips kan ik toch ook weer een creatiever boodschappenlijstje maken! Wat me overigens opvalt is, dat zowel in mijn als in jullie kennis, het heel erg om gezonde vetten en koolhydraten gaat. …

Rugnummers en spiegelspinnen

‘Lekker met je blote voeten door het natte gras!’ roept een buurman terwijl hij lachend langs mij en Knoet holt. ‘Elke dag!’ antwoord ik vrolijk. Nu woon ik in een buurt, waar we onze privacy waarderen. Veel mensen zeggen vriendelijk goedendag. Maar namen en rugnummers? Geen idee. Toch voel ik me verbonden op zo’n moment …

Zomaar zondagmorgen

Wakker worden van een zachte bries door het hoge, open raam. Ergens in de verte een haan horen kraaien. In de bomen, het bosje, naast onze gite koert een duif. In de dakgoot vriendelijkklaagt een hongerig kraaitje om zijn moeder. Ik word pas echt wakker aan de rand van het zwembad verderop in de tuin, …

Verlangen voorbij leven en dood

Zeven jaar geleden vierden we voor het laatst jouw verjaardag. Maar alle eerste dagen van juli daarna sta ik stil bij je geboortedag. Ook vandaag. Onderdeel van dit stilstaan is wandelen naar de plek waar we jouw as -burgerlijk ongehoorzaam- hebben uitgestrooid. Ik ben nog maar net op weg als ik een vlinder op lavendelstruiken …

De creatiekracht van de kalebas

Op een redelijk onverwacht moment laat mijn ernstig zieke vriendin me weten dat ik bij haar op bezoek kan komen. Iets waar ik natuurlijk meteen ‘Ja!’ op zeg. Mijn programma is vol, maar dit vind ik zo belangrijk dat ik een wens richting universum prevel. En natuurlijk werkt die mee om dat mogelijk te maken. …

Lichtpuntje in donkere tijden

De avond is eigenlijk nog maar net gevallen als ik naar buiten stap. In het westen rest nog een vaag schijnsel van de dag. Toch is dat niet waar mijn ogen als vanzelf naartoe trekken. Wat wel trekt is het smalle sikkeltje van de Nieuwe Maan. Na de donkerste Donkere Maan is ze een welkome …

Lichtheid als het leven verdriet

Mijn dag start prachtig symbolisch. Onderweg richting eendenvijver, met Knoet natuurlijk, loop ik langs een enorme bamboestruik. De koude en enigszins vochtige nacht heeft elk blaadje aan de struik een dauwdruppel meegegeven. Ik ben geraakt door de kracht en de kwetsbaarheid die van die glinsteringen in de ochtendzon uitgaan. Ik probeer ze vast te leggen …