Een dag met lichtpuntjes

Dit was waar ik het vanmorgen allemaal voor deed. De lucht kleurt in pastel van zalmoranje en geel naar groen en blauw. Daarboven oneindig grijsblauw. In de verte zie ik een sliert eenden of ganzen op zoek naar een slaapplaats. Ik vermoed gekwetter over en weer wat de beste plek zal zijn. De Rijn heeft een flinke golfslag door de stormachtige zuidwestenwind. De golven zijn niet eerder tijdens mijn overtochten zo stevig geweest. Gezien het ontbreken van zeemansbenen houd ik mij stevig vast en tuur ik naar daar waar de zon moet zijn.

Ik was vergeten dat als ik het fietspontje naar huis neem, ik ook een kilometer of twee zuidwestelijk moet fietsen. Ik stuur mijzelf ongewild bijna van de dijk af. Toch geniet ik in optima forma. Een eind verder zie ik machtig mooie, eindeloze silhouetten bomen en boerderijen tegen de steeds donker wordende lucht. Hoog naar boven kijkend richting zuidoosten zie ik drie sterren als diamanten lichtpuntjes glimmen. Adembenemend mooi.

Dit is de terugreis waar ik het vanmorgen allemaal voor deed. Er stond een stevige wind, maar het was droog. Winterjas en handschoenen zouden volstaan. Halverwege leek het me toch beter de regenbroek over mijn nieuwe wollen broek aan te trekken. Kilometers verderop, in het schijnsel van lantaarnpalen zag ik pas echt hoe hard de regen in vlagen naar beneden zeilde. Toch maar wind mee doorfietsen, met de regenjas in de fietstas.

Nog een kilometer of drie te gaan voel ik de eerste straaltjes regen door mijn jasmouwen heen sijpelen, door mijn blouse op mijn onderarmen. De capuchon was al veel eerder afgewaaid, dus mijn hoofd zag er al uit als een verzopen katje. Om van mijn gehakte voeten maar niet te spreken. Tot overmaat van ramp begon mijn fiets door te trappen, ik heb het laatste stuk twee keer zoveel omwentelingen met de trappers gemaakt.

Ik sta voor de deur van mijn kantoor, kan de sleutels niet vinden. Gelukkig is daar lieve collega E, mijn reddende engel. Draait de deur van het slot. Nog even en de dag begint opnieuw, met een kop hete koffie verkeerd. Het is mooi, mij te realiseren hoe elk moment gewoon weer een nieuw moment is. En dat er op een dag, elke dag opnieuw, altijd lichtpuntjes te vinden zijn!