Something old, something new

Mijn laatste kans dit jaar om door het beukenbos te fietsen grijp ik met beide handen aan. Ik trotseer de gure zuidenwind, die ik ofwel in mijn rechterzijde ofwel frontaal tegen mijn schrale wangen en lippen voel blazen. Mijn rok en maillot zijn evenwel warm genoeg, er is geen vrieskou in de lucht.

Ik fiets de beklinkerde Italiaanseweg op, een fietspad dat Oosterbeek en Doorwerth doorkruist en over de stuwwal tot onder aan de Rijn loopt. Ik kom langs de boswachterswoning die ik mij afgelopen week voorstelde tijdens een geleide meditatie. De ‘opdracht’ was mij een prettige omgeving in te beelden waarin een huis stond. Dat huis moest ik tot in detail beschrijven. Het huis stond aan een beukenlaan, middenin een weelderig bos. Het door mij gevisualiseerde huis zelf was symmetrisch, klassiek en oud maar gerenoveerd. Het had hoge ramen aan beide zijden van de deur. De deur zelf was zachtgrijs en er zat een elegante handklopper op.

Ik fietste verder, de modder in. Het had geregend en er waren blijkbaar stoere mannen met grote machines in de weer geweest. Er waren bomen omgehakt en versleept naar grote stapels middenin het bos. Net zoals ik af en toe als een frisse wervelwind door mijn huis ga, of de wind mijn hoofd laat leegblazen, was ook hier voortvarend opgeruimd en geschoond. Ik heb wel eens begrepen dat dat zelfs noodzakelijk is voor frisse nieuwe aanwas.

Al met al had ik zo’n tweeeneenhalve kilometer omgereden, maar dat gaf niet. De klinkers van de Italiaanseweg, die zo wordt genoemd vanwege zijn Italiaanse aanzien door alle haarspeldbochten die erin zitten, hadden mijn hoofd leeg- en mijn spieren losgeschud. Fietsend naar de brug over de A50 zag ik de lampen van de auto’s voorbijglijden, alhoewel de zon nog niet onder kon zijn.

Het ingebeelde huis bleek bij nader inzien symbool te staan voor mijn op dat moment staat-van-zijn. Dan klinkt de beschrijving van het huis best goed. Het interieur is helemaal veelbelovend. Het huis was namelijk volledig gerenoveerd en wat sfeer betreft mooi, warm, knus, licht en ruim. Prachtige authentieke en glanzende vloeren, warme passend overdadige gordijnen langs de wand. Maar er stonden nog geen meubels in. Wat dat over mij zegt? Dat ik 2014 fris in stap! Met alle ruimte in mijn hoofd om mijn leven wat te herinrichten. Met oude meubels die mij goed bevallen zijn en een paar nieuwe aankopen om verrassende combinaties te kunnen maken van iets ouds en iets nieuws. Toepasselijker kan bijna niet in deze tijd van het jaar, toch?