Zee van stil geluk

Als de vrouw op het toneel latex handschoenen aantrekt, om het menselijk brein dat op een dienblad ligt te pakken, hoor ik het rumoer van de toeschouwers. Ik glimlach, want ik heb het beeld eerder gezien. De mensen in de zaal hadden het kunnen weten. De vrouw met de lange zilvergrijze haren op het podium is en blijft een wetenschapper. Het is Jill Bolte Taylor, een neuroanatoom, die vertelt over de inzichten die ze opdeed tijdens en na haar eigen hersenbloeding.

Ik ben blij dat ze dat échte menselijke brein heeft meegenomen. Omdat het, nog meer dan haar boek dat ik enkele jaren geleden las, visueel maakt hoe zeer onze linker- en rechterhersenhelft van elkaar gescheiden zijn. Alleen onder, in het midden, is er een verbinding: de hersenbalk. De twee hersenhelften verwerken informatie totaal verschillend, ze denken anders, ze doen anders. Eigenlijk, zegt ze, zijn het zelfs twee verschillende persoonlijkheden.

Rechts verwerkt hier en nu met alle zintuigen. Ervaart de wereld vol verwondering als één grote energiebubbel, waarin alles even mooi en compleet is, en slaat dit op in het lijf als het gevoel ‘Wij zijn één’. Links plaatst al die energie in hokjes, koppelt het aan ervaringen in het verleden, projecteert het als mogelijkheden op de toekomst en plakt er etiketjes op. Links heeft een stemmetje, dat zegt: ‘Ik ben’ en scheidt ons daarmee af van de rest van de wereld.

Jill kreeg een hevige bloeding in haar linkerhersenhelft. Het gevolg was dat alleen haar Rechts nog functioneerde. Ze noemt Rechts liefdevol La La Land. De plek waar stress niet bestaat. Taal niet bestaat, checklistjes kwijt zijn. Vrede is. Toch is ze even later in het filmpje ook heel emotioneel over La La Land. Als ze beschrijft hoe ze, als ze in het ziekenhuis bijkomt, de zintuiglijke ervaringen heftig, gewoonweg pijnlijk, voelt binnenkomen. En als ze vertelt over hoe ze zich realiseert dat ze in Nirvana is geweest, terwijl ze toch nog leeft. En dat Nirvana dus voor iedereen die leeft bereikbaar is.

Nirvana, daar waar vrede is, waar de zee van stil geluk is, is ook bereikbaar voor jou en mij als het ons lukt om het hersengebabbel van onze linkerhersenhelft uit te zetten. En enkel met Rechts La La Land ervaren. Nu snap ik het! Dat is waar mindfulness over gaat. En intuïtieve ontwikkeling. Mijn zintuigen gebruiken, naar mijn gevoel luisteren. Jill zegt dat ik kan kiezen, nu ik me bewust ben van de twee persoonlijkheden in mijn lijf. Links en Rechts.

Ik draai het knopje voor Links op tien als ik mijn klus van vandaag, het maken van een workshop voor mijn collega’s, uitdenk. En ik kies voor Rechts als ik op mijn fiets stap, op weg naar huis. Speurend naar een ree of een wulp, dikke regendruppels en muziek voelend die, net als ik, ergens in La La Land verkeren. En al zie en voel ik ze niet, dan maakt dat nog niet uit. Want alles is één. En wij zijn vrede.