De spijker op mijn kop

Daar waar de Waal uit het zicht is,

stroomt de verbeelding

Bovenstaand citaat staat op een gevel aan de stadse kant van Nijmegen. Ik moet er aan denken, nu ik op de andere Waaloever aan het werk ben en mijn verbeelding stroomt. Dat komt overigens niet doordat de Waal uit het zicht is. Maar wel doordat ik gebruik maak van de werkplek van een collega in Overwaal. Mijn verbeelding stroomt door de bedankjes die ik op haar prikbord zie hangen. Bedankjes van patiënten die erg blij zijn geweest met haar deskundigheid rondom hun angststoornis. Bedankjes met teksten als ‘Never mind the mind’, ‘Sometimes you just have to bow your head, say a prayer en weather the storm’ en ‘There’s no way to happiness, happiness is the way’. Ik lees ook een prachtig gedicht, dat een spijker op mijn kop slaat:

Tussen de mensen

 

Sta je op jezelf

geen grond onder je voeten

Je sluit je af

Je sluit je op

Je komt in ademnood

 

Geef je prijs

Wees afhankelijk

Wees verbonden

 

Prachtig zul je zijn

Stralend als een bloem

tussen de andere bloemen

 

Standvastig als een boom

tussem de andere bomen

 

Prachtig zul je zijn

Een mens

begroet en bemind

Een mens

menselijk

tussen de mensen